Bilang anak ng dating Pangulo, si Bise Presidente Sara Duterte ay hindi na nakaligtas sa matinding pagsusuri at kontrobersiya. Ang kanyang pag-akyat sa pinakamataas na posisyon ng gobyerno ay nagbukas ng bagong yugto ng mga tagumpay at laban—isang paglalakbay na hindi maiiwasang sabayan ng mga isyu, intriga, at malupit na oposisyon. Sa kabila ng kanyang matibay na suporta, tanong pa rin ng marami: magiging tagumpay ba ang kanyang pamumuno, o magiging simula ito ng mas matinding pagsubok para sa dinastiya ng Duterte sa pulitika ng bansa?
Kamakailan, isang banta ng impeachment ang sumalubong sa kanyang administrasyon, na nagbigay daan sa malalim na pagninilay tungkol sa kanyang mga aksyon, alyansa, at ang hinaharap ng dinastiyang Duterte sa pulitika ng bansa.
Ang mga nagsusulong ng impeachment laban kay Sara Duterte ay batay sa mga alegasyong ibinabato ng kanyang mga kalaban at ilang sektor ng lipunan. Bagamat hindi pa napapatunayan, ito ay nauugnay sa diumano’y pang-aabuso sa kapangyarihan, hindi etikal na pag-uugali, at mga desisyong ipinatupad sa ilalim ng kanyang pamumuno. Isa sa mga isyung nagpasiklab ng impeachment ay ang kanyang pamamahala sa mga hakbang ng gobyerno laban sa pandemya. Ayon sa mga kritiko, nagkulang siya sa tamang aksyon at transparency, lalo na sa kontrobersiya ukol sa mga pondo ng gobyerno.
Sa kabila ng mga paratang, nananatiling matatag si Sara Duterte, na may malakas na suporta mula sa mga tagasunod ng kanilang pamilya, lalo na sa Davao at mga lugar na kanyang pinagsisilbihan. Ang mataas na pag-apruba sa kanya ay bunga ng matibay na pamumuno at katapatan sa mga prinsipyo ng kanyang amang Pangulo. Ang kanyang istilo ng pamamahala ay naglalaman ng tapang at determinasyon na ipagpatuloy ang legado ng kanilang pamilya sa politika.
Subalit, sa kabilang panig ng coin, may mga tinig ng oposisyon na nagsasabing ang politika ng pamilya Duterte ay nagiging isang makapangyarihang makina na sumasakop sa mga institusyon ng gobyerno. Ayon sa kanila, ang matinding konsentrasyon ng kapangyarihan sa iisang pamilya ay nagsusulong ng isang uri ng dinastiya na maaaring magdulot ng panganib sa mga mahahalagang prinsipyo ng demokrasya at mga pagpapahalaga ng tao sa pambansang pamamahala. Ang ganitong uri ng politika, ayon sa mga kritiko, ay maaaring magpahina sa checks and balances ng gobyerno at magbukas ng pagkakataon para sa mga desisyon na higit na nakikinabang ang iilang tao kaysa sa nakararami.
Sa kabila ng mga patuloy na hamon at pagdududa sa kasalukuyang liderato, ang hinahanap ng nakararami ay isang lider na may tunay na malasakit sa kapakanan ng nakararami. Isang lider na hindi lamang magaling sa pamamahala, kundi tapat at may mataas na integridad. Ang bansa ay nangangailangan ng isang tao na hindi natatakot magsagawa ng mga hakbang na magdudulot ng positibong pagbabago para sa nakararami, hindi para sa pansariling interes o kapakinabangan. Sa huli, ang tamang liderato ay hindi nakasalalay lamang sa mga salita o plataporma, kundi sa mga aksyon at sa tunay na ugnayan sa mamamayan. Sa ganitong uri ng pamumuno, makakamtan ang isang bansa na hindi lamang matatag, kundi makatarungan at makatao.#
Leave a Reply